Kudsi Hadis Nedir?

Kudsî hadis manası Allah’a, lafzı Hazreti Peygambere ait olan hadistir. Bir rivayetin kutsî hadis olduğu başındaki ifadeden anlaşılır.

Bir rivayetin kutsî hadis olduğu anlamak için mesela;

Ebu Hureyre’nin rivayetine göre, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur; “Allah Azze ve Celle buyurdu ki :…

Kudsî hadisle Kur’an arasında ne fark vardır?

Kudsî hadisle Kur’an ayetinin benzerliği, her ikisinin de vahiy olması yönündendir. Ancak Kur’an, hem mana, hem de söz olarak Hazreti Peygambere vahyedildiği halde, kudsî hadis, yalnız mana olarak vahyedilmiş, lafızla ifadesi ise Hazreti Peygambere bırakılmıştır. Bu bakımdan kudsî hadisler de, Hazreti Peygam­berin sözleridir; Kur’an’dan sayılmazlar ve okunmaları Kuran okumak gibi ibadet yerine geçmez.

Sual: Hadis-i kudsî ne demektir?
CEVAP: Peygamber efendimizin, mânası da, kelimeleri de kendisinden olan sözlerine hadis denir. Mânâsı Allahü teâlâ tarafından bildirilip de, Peygamber efendimizin kendi kelimeleriyle bildirdiği sözlere ise hadis-i kudsî denir. Bunun için, hadis-i kudsîler nakledilirken, (Allahü teâlâ hadis-i kudsîde buyurdu ki…) denir. Seadet-i Ebediyye ve diğer kitaplarımızdaki hadis-i kudsîlerden bazıları şöyledir:
(Azamet ve kibriya bana mahsustur. Bu iki sıfatta, bana ortak olmak isteyenlere, çok acı azab ederim.)

(Ya Âdem! Muhammed aleyhisselamın ismiyle, her ne isteseydin kabul ederdim, Muhammed olmasaydı, seni yaratmazdım.)

(Ey Resulüm! Sen olmasaydın, hiçbir şeyi yaratmazdım.)

(Ey Resulüm! İbrahim Hâlilim [dostum] ise de, sen de Habibimsin [sevgilimsin].)

(Evliya bir zata düşmanlık eden, bana savaş açmış olur.)

(Bir kimse, farz ibadeti yapmakla bana yaklaştığı gibi, hiçbir şeyle yaklaşamaz.)

(Bir kulum bana yaklaşırsa [sevgime ve rızama kavuşursa], ona sesleri duyurur ve saklı şeyleri gösteririm.)

(Dostlarımı insanlar içinde gizlerim, onları kimse bilmez.)

(Yere ve göğe sığmam, fakat mümin kulumun kalbine sığarım.)

(Kaza ve kaderime razı olmayan, beğenmeyen ve gönderdiğim belalara sabretmeyen, benden başka Rab arasın! Yeryüzünde kulum olarak bulunmasın!)

(Rahmetim gadabımı aşmıştır. Hasta kulumun günahını affeyledim!)

(Oruç benim için tutulur. Onun karşılığını ben veririm!)

(Kulum, beni nasıl umarsa, onu öyle karşılarım. Öyle ise, benden hep iyilik bekleyin!)

(“La ilahe illallah” benim kale’mdir. Bunu okuyan, kaleme girmiş olur. Kaleme giren de, azabımdan kurtulur.)

(Ey Âdemoğlu! Ömrünü dünyayı toplamakla harcettin. Cenneti hiç istemedin.)

(Nefsini düşmanın bil! Çünkü o, bana düşmandır.)

(Ey kulum! Seni kendim için yarattım. Başka şeylerle oyalanma! Rızkına kefilim, kendini üzme!)

(Ey dünya! Bana hizmet edene hizmetçi ol! Sana hizmet edene güçlük göster!)

(Beni zikreden [hatırlayan] kulumla birlikteyim.)
İslam, Hz. Adеm’dеn Pеygambеr Efеndimizе (s.a.v) göndеrilеn tüm dinlеrin ortak adıdır. Bu gеrçеği ifâdе için Kur’ân-ı Kеrîm’dе: “Allâh katında dîn İslâm’dır …” (Âl-i İmrân, 19) buyurulmaktadır. Bu hakîkat, bir başka âyеt-i kеrîmеdе şöylе buyurulur: “Kim İslâm’dan başka bir dîn ararsa bilsin ki, ondan (böylе bir dîn) aslâ kabul еdilmеyеcеk vе o âhırеttе dе zarar еdеnlеrdеn olacaktır.” (Âl-i İmrân, 85)

…