Nöbetçi Eczaneler
Hint sanatının en gelişmiş kolu mimarlıktır.Çok süslü yapılar, Hint mimarlığının karakteristiklerini açık seçik belirtir. Başka türlü söylemek gerekirse, Hint mimarlığında belirgin özellik aşırı ölçüde süslü bir üsluptur. Ancak bu aşırı süslü üslubun asla bayağılık ölçüsüne varmadığını da belirtelim. Kilden ve ağaçtan yapılan ilk yapılar ortada kalmadığı için, çok eski Hint mimarlığının örnekleri konusunda bir şey söyleyemiyoruz. Hint mimarlığında ve resiminde dini konular esastır. Budizmin yayılması,eski Hint mimarlığının karakteristik örneklerini günümüze ulaştıran tapınakların yaygın ölücüde yapılmasına yol açmıştı. Gerçek anlamıyla büyük ve üstün mimarlık değeri taşıyan tapınakların yapılması dönemi 6. yüzyıldır. Heykelcilik ve kabartma işleri,bu tapınakların yapımında Hint mimarlığına güçlü bir bağlantıyla yardımcı unsur niteliğindeki diğer sanat dallarıdır .Hint mimarlığında İslam etkisinin görülmesi 11.yüzyılda başlar. İran ve Hint işçiliğiyle kaynaşan Türk üslubu, eşi benzeri zor bulunan mimarlık eserlerinin gerçekleşmesine zemin hazırlamıştır.Tac Mahal türbesi, Hindistan’da Türk mimarlığının en seçkin örneklerinden biridir. Hint heykelcilik eserlerinde de temel unsur dindir.Dolayısıyla bu heykeller ilk bakışta kaba izlenimi verebilir. Oysa bu izlenim, heykellerde gözetilen kitle sadeliğinin sonucudur. Hint heykellerinin çoğu taş ve tunçtan yapılmıştır.
Müziğe gelince, Hint müziği batılılar için çok değişik bir müzik türüdür. Bildiğimiz anlamda armoniden yoksun Hint müziği sadece ritimler ve melodilerle örülmüştür. Birlikte çalınan müzik aletleri daima-yeknesak sayılacak ölçüde aynı sesi verir.
Resim Hint sanatının en zayıf dallarından biridir. Fakat minyatür çalışmaları özellikle 16.yüzyılda çok gelişmiş olup, bu belirlemenin dışında kalır. Çömlek, mücevher ve maden işleri de Hint sanatında büyük yer tutar.
Çok dilli bir ülke olan Hindistan’da edebiyat son derece gelişmişti. Hint şiirinin en güzel örnekleri, Sanskritçe ya da Farsça,bazen de bunlardan türemiş dillerle kaleme alınmıştır. “Rig-Veda” diye tanımlanan ilahiler, en eski edebiyat örnekleri arasında sayılır.Hintli kahramanlar hakkında yazılan destanların gerçekten büyük değer taşıyanları “Ramayana” ve “Mahabarata” dır.
Yakın geçmişte Hind edebiyatının en büyük kişilerinden biri olan ünlü şair Tagor 1913 yılında Nobel Edebiyat Ödülünü de almıştır. Tagor eserlerini Bengal dilinde yazmıştır.