Kahvaltılık Et Ürünleri

Sucuk

Dilimlenmiş sucuk.

Baharatlar ve sarımsakla zenginleştirilen sığır ve koyun eti ile yapılmış el yapımı bir kangal Türk sucuğu.

Sucuk, başlıca Ermenistan, Bulgaristan ve Türkiye’de tüketilen, genel olarak Balkanlar coğrafyasından Orta Asya’ya kadar yaygın şekilde tüketilen, şişirilip kurutulmuş bağırsak içine baharatlı et kıyması doldurularak yapılan bir tür fermante et ürünüdür. Uzun raf ömrüne sahip bir tüketim malzemesidir. Tamamıyla büyükbaş hayvan ve özellikle de dana eti ile yapılmış olanı daha makbul ve lezzetlidir. Ancak ekonomik olarak satın alınmasını kolaylaştırmak üzere küçükbaş hayvan eti de sıkça karıştırılır. Türkiye’de sucuk üretimi çok eskilere dayanmaktadır.

Sucuk, bol miktarda yağ ve tuz içeren bir besin maddesidir. Ayrıca, kimyon, sumak, kırmızı biber gibi baharatlar ve sarımsak içermektedir.

Sucuk türleri

• Kangal sucuk: Sığır ve koyun etinden,orta dereceli ateşte ısıtılarak hazırlanır.

• Baton sucuk: Kangal sucuğun aynısıdır, sadece şekli farklıdır.

• Parmak sucuk: Sığır ve koyun etinden imal edilir. Çok acıdır.

• Varyanta Sucuk : Özel baharat çeşnileriyle zenginleştirilmiş sucuk türüdür. Kayseri’ye özgü olmasıyla tanınmaktadır.

Sucuklar ayrıca, içlerindeki su miktarına göre kuru, tam kuru, yarı kuru, az kuru türlere sahiptir. Tam kuru %30-35, yarı kuru %40-50, az kuru %50’den fazla su içerir. Geleneksel Türk sucuğu tam kuru gruba girer.

Tüketim

Sucuk daha çok ızgara yapılarak, yumurtalı ve kurufasulye yemeğine katılarak tüketilir. Sabah kahvaltısı da dahil olmak üzere gün boyu tüm öğünlerde tüketilebilmektedir. Balkanlar’da tüketildiği gibi Orta Asya’da ve Orta Doğu ülkelerinde’de önemli bir besin kaynağıdır. Bulgaristan’da, ham sucuk dilimlenerek rakının yanında meze olarak sunulur.

Salam

Salam etin tuz ve is gibi çeşitli doğal koruyucularla işlendikten sonra bir müddet bekletilmesiyle elde edilen ürünlere verilen genel addır.

~~Sosis~~

~~Sosis, içinde hayvan eti bulunan, genellikle baharatla yoğurularak, hayvan bağırsağı içinde yarı ya da tam pişirilerek hazırlanan gıda maddesidir.~~

Baharatlı içeriği sebebiyle, ilk olarak Ortadoğu-Hint bölgesinde ve Çin’de üretildiği düşünülmektedir. Et kültürü bulunan her bölgede benzer ürünler görmek mümkündür. M.Ö. 500 yıllarının Çin ve Yunan kaynaklarında kayıtlar mevcuttur. Çiğ, pişmiş, tütsülenmiş ve kurutulmuş olmak üzere çeşitleri mevcuttur.

~~Pastırma~~

~~Kesilmiş, satılmaya hazır pastırma dilimleri. Henüz dilimlenmemiş pastırmalar.~~

Pastırma, çiğ etin çeşitli baharatlar ve tuzla kurutulması ile yapılan bir yiyecektir.

Günümüzde Kayseri pastırma üretim kenti olarak bilinir. Pastırma eski bir Türk yiyeceğidir. Pastırmayı ilk yapanların Orta Asya’da Hunlar olduğu bilinmektedir. Nitekim, Weber–Baldamus dünya tarihi kitabında, Antalyalı Amianus’un 273-275 yıllarında yazmış olduğu eserinde, Hunların bu husustaki adetlerinden şu şekilde bahsettiği bilinmektedir: “Hunlar yemek tanımazlar, yaban etleri ile atın sırtında, baldırları arasında ezdikleri yan pişmiş eti yerler.” Hâlbuki Macar müzelerinde bulunan Hunlara ait iki cepli at eyerleri, kurumuş etlerin bu çantalara sokulduğunu ve atın baldırına, vücuduna değmediğini göstermektedir.

Orta Asya’dan batıya akın eden Türk Hun süvarilerinin eyerlerinin çantalara dolduran kuru et konservesi, Anadolu’ya gelerek yerleşen Oğuz Türklerinde pastırmacılığın bulunması ve yüzyıllardır zamanımıza kadar yaşayıp gelmesi, bir gün Orta Asya bozkırlarda yaşayan Türkleri sonbaharda kışa hazırlık olarak tuzlu, kuru ve dumanlı et konserveleri yapmaları, bu yiyeceğin Orta Asya’dan geldiğini göstermektedir. Hayvanları en iyi şekilde ıslah etmiş ve pek çok yeni ırk meydana getirmiş Türkler, hiç şüphesiz ki bunların etlerinden de en iyi şekilde yararlanmasını bilmiş insanlardır (Özdemir, 1994). Kayseri’de pastırmacılık bir şekilde Orta Asya’dan gelen Türklerle başlamış ve zamanla gelişmiştir. Ünlü Gezgin Evliya Çelebi 17. yüzyılda Kayseri’den şu şekilde sözetmektedir: “Makulat ve imalata has beyaz ekmeği, lavaşa yufkası, katmerli böreği, lahm-ı kadit namı ile şöhret bulan kimyonlu sığır pastırması ve nilskli et sucuğu bir tarafta yoktur” (Evliya Çelebi, 1970). Evliya Çelebi’nin Seyahatnamesi‘ndeki bu bilgilerden de anlaşıldığı kadarıyla, Kayseri’de 17. yüzyılda pastırma imalatı vardı. Pastırma, Türkler vasıtasıyla Rumeli’ye, Balkanlar’a ve çevresine götürülmüştür. Bu tarihsel yolculuk boyunca Oğuzlarla birlikte göç eden pastırma, Anadolu’nun ortasındaki Kayseri’yi kendine yurt edinmiş; sonra da ünü dört bir yana yayılmıştır.

~~Jambon~~

Jambon, genellikle domuz etinin but kısmından tuz, şeker, nitrat ve baharatlar kullanarak bir süre saklandıktan sonra yenen bir yiyecektir. hindi ve dana etinden yapılmış çeşitleri de mevcuttur.

Jambon fırında pişirilerek sıcak servis yapıldığı gibi soğuk et olarak sandviç hâlinde de yenebilir. Avrupa ülkelerinde ve ABD’de yaygın bir yiyec
ek olan jambon, Müslümanlar tarafından diğer domuz eti ürünleri gibi haram olarak kabul edildiği için tüketilmez. Yahudilerce de yasak olan domuz jambonu dışında, dana ve etinden yararlanılan diğer hayvanların jambonunun yenmesi Müslümanlık, Hıristiyanlık ve Yahudilik dinlerinde serbesttir.

~~Le jambon (Félix Vallotton, 1918). Le jambon (Édouard Manet, c. 1875). Le jambon (Paul Gauguin, 1889).~~